Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 2 Δεκεμβρίου 2012 - ΙΔ´ Λουκά

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 2 Δεκεμβρίου 2012 - ΙΔ´ Λουκά

(Λουκ. ιη´ 35-43)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς ῾Ιεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ᾿Απήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. Καὶ ἐβόησε λέγων· ᾿Ιησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Σταθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ᾿Εγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων· Τί σοι θέλεις ποιήσω; ῾Ο δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. Καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ᾿Ανάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ὁ ᾿Ιησοῦς πλησίαζε στὴν ῾Ιεριχώ, ἕνας τυφλὸς καθόταν στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου καὶ ζητιάνευε. ῞Οταν ἄκουσε τὸ πλῆθος ποὺ περνοῦσε, ρώτησε νὰ μάθει τί συνέβαινε. Τοῦ εἶπαν ὅτι περνάει ὁ ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Τότε ἐκεῖνος ἄρχισε νὰ φωνάζει δυνατά· «᾿Ιησοῦ, Υἱὲ τοῦ Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Αὐτοὶ ποὺ προπορεύονταν τὸν μάλωναν νὰ σωπάσει, ἐκεῖνος ὅμως φώναζε ἀκόμη πιὸ πολύ· «Υἱὲ τοῦ Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς στάθηκε κι ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὸν φέρουν κοντά του. Αὐτὸς πλησίασε κι ἐκεῖνος τὸν ρώτησε· «Τί θέλεις νὰ σοῦ κάνω;» «Κύριε, θέλω ν’ ἀποκτήσω τὸ φῶς μου», ἀποκρίθηκε. Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοῦ εἶπε· «Ν’ ἀποκτήσεις τὸ φῶς σου! ῾Η πίστη σου σὲ ἔσωσε». ᾿Αμέσως ὁ τυφλὸς βρῆκε τὸ φῶς του κι ἀκολουθοῦσε τὸν ᾿Ιησοῦ δοξάζοντας τὸν Θεό. Καὶ ὅλος ὁ κόσμος, ὅταν τὸν εἶδε, δοξολογοῦσε τὸν Θεό.

 

 Ἡ Ἐκκλησία, γνωρίζει ὅτι ἡ ὑγεία εἶναι δῶρο Θεοῦ καὶ ἀγαθὸ πολύτιμο γιὰ τὸν ἄνθρωπο, εἶναι οὐράνιος θησαυρὸς ποὺ δίνεται ἀπὸ τὴν ὄντως Ζωή- τὸν Κύριό μας- στὸ πλάσμα Του, ὥστε μὲ τὴ χάρη Του νὰ γίνεται πραγματικότητα ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς. «Δὲν ὑπάρχουν πλούτη μεγαλύτερα καὶ καλύτερα ἀπὸ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος καὶ ἀνώτερη ἀγαλλίαση, ἀπὸ τὴ χαρὰ τῆς καρδιᾶς», θὰ πεῖ ὁ σοφὸς Σειράχ (λ,16), ἐκφράζοντας καθολικὰ τὴν ἀνθρώπινη συνείδηση πάνω στὸ θέμα τῆς ὑγείας. Ἡ ἴδια ὅμως ἡ Ἐκκλησία, ποὺ σὲ κάθε σύναξη εὔχεται γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ποὺ τελεῖ καὶ τὸ μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου γιὰ τὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ὑγεία τῶν παιδιῶν της κάθε φορὰ ποὺ θὰ τῆς ζητηθεῖ, δὲν θεωρεῖ τὴν ὑγεία μας σὰν αὐτοσκοπό, καὶ οὔτε τὴν ὁρίζει σὰν τὸ ἀπόλυτο ἀγαθὸ κοσμικὰ καὶ μόνο, ἀλλὰ τὴν βλέπει μέσα στὶς ἀληθινές της διαστάσεις καὶ φυσικὰ τῆς ἀποδίδει τὴν ἀνάλογη ἀξία.

Οἱ διαστάσεις αὐτὲς εἶναι τὸ Πνευματοφόρο κλίμα τῆς σωτηρίας ἐν Χριστῷ, ποὺ ζεῖ καὶ γεύεται καὶ ἀπολαμβάνει ὁ ἄνθρωπος. Καὶ δὲν μᾶς κρύβει πὼς ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ κοπιάζει καὶ νὰ ἰδρωκοπάει γιὰ τὴν ὑγεία του, νὰ ἐπιθυμεῖ ὄχι ἁπλὰ νὰ μὴν πεθάνει, ἀλλὰ πῶς νὰ ὑπερβεῖ τὸ θάνατο. Ἡ ὑπέρβαση τοῦ θανάτου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ μέγιστη ἀρρώστια τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ τὸν ταλανίζει αἰώνια, αὐτὸ πρέπει νὰ εἶναι τὸ μέλημα τοῦ κάθε ἀνθρώπου.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκουν ὅτι ἡ ἀληθινὴ ὑγεία ἀφορᾶ ὁλόκληρο τὸν ἄνθρωπο, στὴν ὁλότητα τῆς ὕπαρξής του, στὸ ὅλο του πρόσωπο. Ὑγεία δὲν σημαίνει ἀπουσία μιᾶς ἀρρώστιας ἢ κάποιας ἀναπηρίας τοῦ σώματος ἢ τῆς ψυχῆς. Ὑγεία σημαίνει ἡ θαυμαστὴ καὶ ἀπόλυτη ἁρμονία τῶν πνευματικῶν, τῶν ψυχικῶν καὶ τῶν σωματικῶν δυνάμεων τοῦ ἀνθρώπου. Ὑγεία ποὺ κλήθηκε νὰ πραγματώσει ὁ πρῶτος Ἀδὰμ καὶ ποὺ τὶς προϋποθέσεις καὶ τὰ ὅρια χάραξε ὁ Θεῖος καλλιτέχνης. Αὐτὴν τὴν ὑγεία ἔχασε μὲ τὴν πτώση του ὁ ἄνθρωπος, ἀρνούμενος τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, κάνοντας ἀνυπακοὴ στὴν ἐντολή Του˙ ἔχασε τὴν κοινωνία μαζί Του.

Ἔχασε ὁ Ἀδὰμ μὲ  εὐθύνη του τὴν τέλεια ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ὑγεία του καὶ τράβηξε πάνω του τὸν θάνατο, τὴν ἀσθένεια, τὸν πόνο, τὶς πληγὲς ποὺ ἀπὸ τότε τὸν ταλανίζουν καὶ μαζὶ μ’ αὐτὸν ὁλόκληρη τὴν κτίση. Ἡ ἀρρώστια καὶ ὁ θάνατος δὲν εἶναι φυσικὴ κατάσταση στὸν ἄνθρωπο, ποὺ δόθηκε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ὅπως ὁ θάνατος, ἔτσι κι ὅλα αὐτὰ εἶναι παρὰ φύση κατάσταση ποὺ πῆρε ἡ ἀνθρώπινη φύση μετὰ ἀπὸ τὴ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας. «Ἀσθένησε ἡ ἀνθρώπινη φύση μὲ τὸν Ἀδάμ, ἐξαιτίας τῆς φθορᾶς ποὺ ἔφερε ἡ παρακοὴ καὶ ἔτσι εἰσέδυσαν σ’ αὐτὴν τὰ πάθη μας», λέει ὁ ἅγιος Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρείας. «Μαράθηκε ἡ ἄφθαρτη ψυχὴ ἐπειδὴ δέχτηκε τὴν ἐπίδραση τῶν παθῶν ἢ ἀκριβέστερον τῶν δαιμόνων», λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης. Ὁ Ἀδὰμ διώχνοντας ἀπὸ τὴν ψυχὴ του τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, γεμίζει τὸ σῶμα μὲ ἀσθένεια καὶ φθορά, μὲ θνητότητα καὶ νέκρωση. Καὶ ὅπως θὰ μᾶς πεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος «γιὰ τὰ κακὰ ποὺ ὑπάρχουν στὸ σῶμα, αἰτία εἶναι ἡ πονηριὰ τῆς ψυχῆς».

Ἃς ἀφαιρέσουμε λοιπὸν τὴν ἁμαρτία –τὴν πηγὴ τῶν κακῶν– ἀπὸ τὸ σῶμα μας, ἀπὸ μέσα μας, καὶ ἀμέσως θὰ ἐξαφανιστοῦν ὅλα τὰ συμπτώματα τῶν νόσων. Γιατί νόσημα δὲν εἶναι μόνο ἡ παραλυσία τοῦ σώματος ἢ ἑνὸς μέλους τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ ἡ ἁμαρτία. Καὶ τὸ κυρίως κακὸ στὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι ἡ ἀσθένεια, ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία ποὺ ἔφερε τὴν ἀσθένεια. Κακὰ –κατὰ τὸν Μέγα Βασίλειο– δὲν εἶναι ὅσα μᾶς προκαλοῦν ὀδύνη στὸ σῶμα, ἀλλὰ οἱ ἁμαρτίες. Οἱ περισσότερες ἀπὸ τὶς σωματικὲς ἀρρώστιες πηγάζουν ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τῆς ψυχῆς. Κι ἐφόσον τὸ πιὸ σημαντικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ὁ θάνατος, κι αὐτὸς εἶναι γέννημα τῆς ἁμαρτίας, ἄρα πόσο μᾶλλον οἱ περισσότερες ἀπὸ τὶς ἀσθένειες προῆλθαν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Ἀξίζει ἐδῶ νὰ προσέξουμε πάρα πολὺ τὸ μήνυμα πού μᾶς δίνει ἡ Ἐκκλησία μας, στὴν ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὸ πρόβλημα τῆς ὑγείας τοῦ ἀνθρώπου ἐπιφανειακῶς ἢ νὰ τὸ ἀντιμετωπίσει ἀποσπασματικά. Ἡ Ἐκκλησία βιώνει τὴν λύση του μέσα στὰ ἰαματικὰ πλαίσια τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ στὴν ἀνακαίνιση, τὴν ἀνάπλαση καὶ ἀποκατάσταση τοῦ ἀνθρώπου διὰ τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.

Αὐτὸς ποὺ ἐμβολιάζεται μὲ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τρέφεται ἀπὸ Αὐτόν, ἀπολαμβάνει τὴν ὑγεία τῆς καινούργιας φύσης του. Ζεῖ τὸν Χριστὸ σὰν τὸν εἰδικὸ γιατρό Του. Τὸν Χριστὸ ποὺ ἔδωσε ἐξουσία στὴν Ἐκκλησία Του νὰ θεραπεύει ἀσθενεῖς, νὰ καθαρίζει λεπρούς, νὰ δίνει φῶς στοὺς τυφλούς, νὰ ἀνασταίνει νεκρούς, νὰ ἐκβάλει δαιμόνια (Ματθ. ι,8). Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι ὑγιὴς ὁλόκληρος, ψυχὴ καὶ σῶμα, ποὺ ἀνακαινίζεται κάθε φορὰ ποὺ θὰ κοινωνήσει μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα, αὐτὸς εἶναι ὁ ὑγιὴς γιὰ τὴν Ἐκκλησία κι ὄχι ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶναι σωματικὰ ἄρρωστος. Πλοῦτος γιὰ τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι ἡ σωματικὴ ὑγεία μόνο. Θησαυρὸς ἀκένωτος εἶναι ἡ σωτηρία καὶ πλήρωμα καὶ ὁλοκλήρωση ἡ θέωση. Τὴν θέωση ὅμως καὶ τὸν ἁγιασμὸ μπορεῖ νὰ τὰ πετύχει εἴτε εἶναι ἀσθενὴς στὸ σῶμα, εἴτε ὑγιής, ἀνάλογα τὸν τρόπο ποὺ χειρίζεται κανεὶς αὐτὲς τὶς καταστάσεις γιὰ ψυχικὸ ὄφελος. «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον, οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ». Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει: «Οὔτε νὰ θαυμάζουμε κάθε ὑγεία, οὔτε νὰ περιφρονοῦμε κάθε ἀρρώστια. Νὰ γνωρίζουμε νὰ περιφρονοῦμε τὴν ὑγεία ποὺ δὲν συνοδεύεται ἀπὸ σύνεση, καὶ παράγει ἁμαρτία, καὶ νὰ ἐκτιμοῦμε τὴν παιδαγωγικὴ ἀρρώστια σεβόμενοι ὅλους ἐκείνους ποὺ βγῆκαν νικητὲς μέσα  ἀπὸ τὸν πόνο».

Ἄς μὴν ἀποροῦμε ὅταν ἀκοῦμε γιὰ τὴν ἀξία τῆς «παιδαγωγικῆς ἀρρώστιας». Οἱ Νηπτικοὶ Πατέρες μᾶς μιλοῦν στὴ διδασκαλία τους γιὰ τὴν ἄμεση σχέση τῆς ἡδονῆς καὶ τῆς ὀδύνης στὴ ζωή μας. Παραβαίνοντας ὁ Ἀδὰμ τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀφοῦ ἐξαπατήθηκε ἀπὸ τὴν ἡδονή, φέρνει στὴν ἀνθρώπινη φύση τὴν ὀδύνη, τὴν λύπη, τὴν ἀσθένεια καὶ τὸν θάνατο. Ἡ ἡδονὴ γίνεται ἡ γεννήτρια τῆς ὀδύνης μὲ τὴν ἀνθρώπινη θέληση. Καὶ ὁ Θεὸς, γιὰ νὰ χτυπήσει στὴ ρίζα τὴν παραφυσικὴ ἡδονὴ καὶ τὰ ὅποια γεννήματά της, φέρνει τὸν Υἱό Του στὴ γῆ καὶ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος σταυρώνεται μὲ τὴ θέλησή Του γιὰ νὰ λυτρώσει τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς συμβουλεύει «νὰ δοκιμάζονται οἱ ἀγωνιστὲς τῆς εὐσέβειας, στὸ σῶμα μὲ συνεχεῖς ἀρρώστιες καὶ στὴν ψυχὴ μὲ πονηροὺς λογισμούς, γιὰ νὰ ἀποφεύγουν κάθε κενοδοξία καὶ κάθε περήφανη σκέψη καὶ νὰ μποροῦν νὰ δεχτοῦν στὶς καρδιές τους μὲ μεγάλη ταπείνωση τὴ σφραγίδα τῆς Θείας ὡραιότητας». Βεβαίως ποτὲ ἡ Ἐκκλησία δὲν ἐξαγιάζει τὴν ἀσθένεια, οὔτε τὴν ἐπιδιώκει. Ἀλλὰ καὶ ποτὲ δὲν θεωρεῖ ὅτι ἡ σωματικὴ ὑγεία εἶναι τὸ πᾶν γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

Ἡ ἁμαρτία καὶ τὰ πάθη μόνο μὲ πνευματικοὺς καὶ σωματικοὺς ἀγῶνες καὶ κόπους καὶ ὀδύνες τιθασεύονται. Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι πολύτιμη ἡ συμβολὴ τῆς παιδαγωγικῆς ἀσθένειας ποὺ καθορίζει τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο «ὡς χρυσὸς ἐν χωνευτηρίῳ». Θὰ βγοῦμε νικητὲς ἀπὸ κάθε ἀσθένεια καὶ ἀρρώστια ὅταν μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μας , ὅπως ἔκανε ὁ τυφλός τοῦ Εὐαγγελίου, φωνάξουμε στὴ δυσκολία μας : «Ἰησοῦ Υἱὲ Δαυὶδ, ἐλέησον μέ». Ἀμήν.

Οἱ Ἅγιοι Ἰάσονας καὶ Σωσίπατρος οἱ Ἀπόστολοι 

(η μνήμη τους εορτάζεται στις 29 Απριλίου)

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος ἀνήκουν στὴ χορεία τῶν Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ κατάγονταν ὁ μὲν Ἰάσων ἀπὸ τὴν Ταρσὸ ἢ τὴ Θεσσαλονίκη, κατὰ τὸ παλαιὸ χειρόγραφο, ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ δὲ Σωσίπατρος ἀπὸ τὴν Ἀχαΐα.

Τὸ ὄνομα τοῦ Ἰάσων ἀπαντᾷ σὲ δυὸ ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μετὰ τοὺς Φιλίππους, ᾖλθε στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου δίδαξε ἐπὶ τρεῖς ἑβδομάδες. Ἡ διδασκαλία του ἐπέσυρε τὸ μῖσος τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι στράφηκαν ἐναντίον του, παρακινώντας καὶ τοὺς ἀγοραίους τῆς πόλεως. Ἐπειδὴ φιλοξενοῦνταν στὸ σπίτι τοῦ Ἰάσονος, οἱ Ἰουδαῖοι τὸν ἀναζήτησαν ἐκεῖ. Δὲν τὸν βρῆκαν ὅμως, γι’ αὐτὸ ἔσυραν τὸν Ἰάσονα καὶ τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς στοὺς πολιτάρχες, δηλαδὴ στοὺς δημοτικοὺς ἄρχοντες. Στὴν ἀφήγηση αὐτὴ τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται γιὰ πρώτη φορὰ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰάσονα. Στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ ὁ Παῦλος ἀναφέρει τὸν Ἰάσονα μὲ ἐκείνους ποὺ ἀπηύθυναν χαιρετισμοὺς στοὺς παραλῆπτες τῆς Ἐπιστολῆς.

Ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔχουμε τὶς πρῶτες πληροφορίες καὶ συγκεκριμένα στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, ὁ Ἰάσων καὶ ὁ Σωσίπατρος χαρακτηρίζονται «συγγενεῖς» τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτὸς δημιούργησε ὁρισμένα ἐρωτήματα. Κατὰ πᾶσα πιθανότητα σημαίνει ὅτι ὁ Παῦλος καὶ ὁ Ἰάσων ἦταν ὁμότεχνοι, πάντως ὄχι συγγενεῖς ἐξ αἵματος. Ἐν τούτοις, ὅπως δέχονται οἱ ἐρευνητές, ὁ ἀναφερόμενος στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ στὴν Ἐπιστολὴ εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ πρόσωπο. «Τούτου τοῦ Ἰάσονος», λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «καὶ Λουκᾶς μέμνηται. Οὐ γὰρ ἁπλῶς συγγενὴν μέμνηται, εἰ μὴ καὶ τὴν εὐσέβειαν εἶεν ἐοικότως αὐτῶ». Μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα ὁμιλεῖ καὶ ὁ Θεοφύλακτος: «Εἰ μὴ γὰρ τοιοῦτοι ἤσαν, οὐκ ἂν αὐτῶν ἐμνήσθη». Στὸ ἴδιο συμπέρασμα καταλήγουν ὁ Θεοδώρητος Κύρου, ὁ Οἰκουμένιος καὶ ὅλοι οἱ νεότεροι ἑρμηνευτές. Δέχονται δηλαδὴ ταυτισμὸ τοῦ Ἰάσονος τῶν Πράξεων καὶ τῆς Ἐπιστολῆς.

Ὁ Ἰάσων φαίνεται ὅτι διατηροῦσε μικρὸ ἐργαστήριο ὑφαντουργίας, στὸ ὁποῖο ὁ Παῦλος βρῆκε ἐργασία. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ συνεργάτης τοῦ Ἀποστόλου ἦταν ἐγκατεστημένος στὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἴσως μονίμως. Τὸ Μηναῖον τῆς Ἐκκλησίας φέρει τὸν Ἰάσονα Ταρσέα ὡς πρὸς τὴν καταγωγή. «Τούτων ὁ μὲν Ἰάσων Ταρσεὺς ἥν, ὃς καὶ πρῶτος ἐκεῖθεν ζωγρεῖται πρὸς τὴν εὐσέβειαν». Ἴσως ἡ ἄποψη αὐτὴ σχηματίσθηκε ἀπὸ τὴν φράση τοῦ Παύλου «οἱ συγγενεῖς μου» καὶ κυρίως ἀπὸ παρερμηνεία σχετικῆς φράσεως τῶν λεγομένων «Πράξεων τῶν Ἁγίων», ἔργο κατὰ πᾶσα πιθανότητα τοῦ 9ου αἰῶνα μ.Χ. Οἱ «Πράξεις τῶν Ἁγίων» ἀναφέρουν ὅτι ὁ Ἰάσων καταστάθηκε ἀπὸ τὸν Παῦλο, Ἐπίσκοπος Ταρσοῦ. «Ἐξ ἀρχῆς», λέγει τὸ κείμενο τῶν «Πράξεων τῶν Ἁγίων», «ὁμοῦ Ἰάσων τῆς Ταρσοῦ μητρόπολιν κυβερνῶν ἐμπεπίστευτο παρὰ Παύλου ὡς οἰκείαν πατρίδα». Ἀλλὰ τὸ «οἰκείαν πατρίδα» δὲν ἀναφέρεται στὸν Ἰάσονα, ἀλλὰ στὸν Ταρσέα Παῦλο, ποὺ ἐμπιστεύθηκε τὴν πατρίδα του στὸν Ἰάσονα. Ἀλλὰ καὶ ἂν ἀκόμη ὁ Ἰάσων καταγόταν ἀπὸ τὴν Ταρσό, δὲν θὰ ἦταν Χριστιανὸς πρὶν ἀπὸ τὴν ἐγκατάστασή του στὴ Θεσσαλονίκη. Τοῦτο εἶναι εὔκολο νὰ τὸ ἰσχυρισθοῦμε, διότι ἐὰν εἶχε γνωρίσει τὴν χριστιανικὴ πίστη στὴν Ταρσό, βρισκόμενος στὴν Θεσσαλονίκη ἔπρεπε τουλάχιστον νὰ εἶχε προλειάνει τὸ ἔδαφος. Τὸ μόνο βέβαιο εἶναι ὅτι ὁ Ἰάσων ζοῦσε στὴν Θεσσαλονίκη καὶ ὅτι ἔγινε μαθητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Ἡ γνώμη τοῦ Holzner ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ᾖλθε ἀπὸ τοὺς Φιλίππους στὴ Θεσσαλονίκη κομίζοντας Ἐπιστολὲς πρὸς τὸν Ἰάσονα, συνηγορεῖ ὑπὲρ τῆς ἀπόψεως ἐκείνης ὅτι ὁ Παῦλος δὲν γνώριζε τὸν Ἰάσονα καὶ ὅτι ὁ Ἰάσων γνώρισε τὸν Χριστιανισμὸ ἀπὸ τὸν Παῦλο. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὰ πρῶτα χρόνια τῆς ἱεραποστολικῆς δράσεώς του, ἐπισκεπτόταν καταρχὴν τοὺς Ἰουδαίους καὶ ἔπειτα ἀπευθυνόταν στοὺς Ἐθνικούς. Ἔτσι καὶ στὴ Θεσσαλονίκη, ὅπως εἶναι γνωστό, πρῶτα ἐπισκέφθηκε τὴ συναγωγή, ὅπου καὶ μίλησε. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἑρμηνευτὲς ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Ἰάσων ἦταν Ἰουδαῖος. Τὸ ὄνομα Ἰάσων ἦταν συνηθισμένο στοὺς Ἕλληνες, τὸ ἔπαιρναν ὅμως καὶ πολλοὶ Ἑλληνιστὲς Ἰουδαῖοι. Ἡ πληροφορία τοῦ Δωροθέου Τύρου, ὅτι ὁ Ἰάσων ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήκοντα Μαθητὲς τοῦ Κυρίου ἔχει ἀποκρουσθεῖ.

Ἡ δράση τοῦ Ἰάσονος, ἀρχίζει ἀμέσως μετὰ τὴν μεταστροφή του στὸν Χριστό. Φιλοξενεῖ τὸν Παῦλο στὸ σπίτι του, προσφέρει στὸν δάσκαλο καὶ στοὺς πρώτους Χριστιανοὺς τὴ βοήθειά του, διαθέτει τὸ ἴδιο του τὸ σπίτι γιὰ τὶς συνάξεις καὶ ὑφίσταται διώξεις χάρη τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ ἀναζήτηση τοῦ Παύλου ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ ἡ σύλληψη τοῦ Ἰάσονος στὴ Θεσσαλονίκη ἦταν πράξη ἀνεύθυνη. Ἂν πράγματι οἱ κατηγορίες ὅτι ἐνεργοῦσε κατὰ τοῦ Καίσαρος ἦταν ἐπιβεβαιωμένες, τότε ἔπρεπε νὰ γίνει ἔρευνα ὄχι ἀπὸ τὸν ὄχλο, ἀλλὰ ἀπὸ τὶς ἀρχές. Οἱ πολιτάρχες, ὕστερα ἀπὸ ἐξέταση στὴν ὁποία ὑπέβαλαν τὸν Ἰάσονα καὶ τοὺς ἀδελφούς, τοὺς ἄφησαν ἐλεύθερους καὶ τοὺς διαβεβαίωσαν ὅτι δὲν ἐπρόκειτο νὰ ἐνοχληθοῦν. Παρόλα αὐτά, ἡ θέση τοῦ Ἰάσονος δὲν ἔπαυσε νὰ εἶναι ἐπισφαλής.

Ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν προοίμιο ἄλλων διώξεων ποὺ ἐπρόκειτο νὰ ὑποστεῖ ὁ Ἰάσων. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἐπαινώντας τὸν Ἀπόστολο Ἰάσονα, τὸν χαρακτηρίζει θαυμαστό: «Θαυμαστὸς ὁ ἀνὴρ εἰς κινδύνους ἐαυτὸν ἐκδοὺς καὶ ἐκπέμψας αὐτούς».

Μετὰ τὰ συμβάντα στὴ Θεσσαλονίκη, ὁ Παῦλος ἀναχωρεῖ γρήγορα γιὰ τὴν Βέροια. «Οἱ δὲ ἀδελφοὶ διὰ νυκτὸς ἐξέπεμψαν τὸν τὲ Παῦλον καὶ Σίλαν εἰς Βέροιαν». Πρωτοστάτης γιὰ τὴ φυγάδευση τοῦ διδασκάλου τους ἦταν ὁ Ἰάσων, ὁ ὁποῖος ἔμεινε στὴ Θεσσαλονίκη διοργανώνοντας τὴν πρώτη Ἐκκλησία.

Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι Τιμόθεος καὶ Σίλας πῆγαν στὴν Κόρινθο, ὁ Ἰάσων τοὺς ἔδωσε χρήματα γιὰ τὸν Παῦλο. Καὶ ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔγραφε τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, ὁ Ἰάσων ἦταν στὴν Κόρινθο καὶ ἀπηύθυνε χαιρετισμοὺς στοὺς Χριστιανοὺς τῆς κοινότητος τῆς Ρώμης.

Μία παράδοση φέρει τὸν Ἀπόστολο Ἰάσονα Ἐπίσκοπο τῆς γενέτειρας τοῦ διδασκάλου του, τὸν δὲ Ἀπόστολο Σωσίπατρο Ἐπίσκοπο Ἰκονίου. Ἄλλη πάλι παράδοση, τὴν ὁποία ὅμως ἀποκρούουν οἱ ἑρμηνευτές, θέλει τὸν Ἰάσονα Ἐπίσκοπο Ἰκονίου. Τόσο ὁ Ἰάσων ὅσο καὶ ὁ Σωσίπατρος ᾖλθαν στὴν Κέρκυρα, ὅπου ἀνέπτυξαν πλούσια δράση.

Καὶ οἱ δυὸ συνεργάτες τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἐξαιτίας τῆς ἱεραποστολικῆς τους δραστηριότητας, συκοφαντήθηκαν, συνελήφθησαν καὶ ρίχθηκαν στὴ φυλακὴ ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Κερκυλλίνο. Στὴν φυλακὴ μετέστρεψαν ἑπτὰ λῃστὲς στὸν Χριστό, οἱ ὁποῖοι ἀργότερα μαρτύρησαν γιὰ τὴν πίστη τους. Οἱ δυὸ Ἀπόστολοι παραδόθηκαν ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα στὸν ἔπαρχο Καπριανό, ὁ ὁποῖος μὴν μπορώντας νὰ τοὺς μεταπείσει, τοὺς ἔριξε στὴν φυλακή.

Τὰ βασανιστήρια ποὺ ὑπέστησαν ἀπὸ τὸν ἔπαρχο οἱ δυὸ Ἀπόστολοι, συγκίνησαν τὴν θυγατέρα τοῦ ἡγεμόνος, Κέρκυρα, ἡ ὁποία ἀσπάσθηκε τὸν Χριστιανισμό. Οἱ δυὸ Ἀπόστολοι ρίχθηκαν σὲ ἕνα σιδερένιο καζάνι, ὅπου ὑπῆρχε πίσσα καὶ ρητίνη. Ὁ Ἰάσων ἐξῆλθε ἀβλαβής, ἐνῷ ὁ Σωσίπατρος πέθανε. Ἀπὸ τὴ δοκιμασία αὐτὴ τῶν δυὸ Ἀποστόλων, ὁ ἡγεμόνας μετανόησε, κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε καὶ μετονομάσθηκε Σεβαστιανός.

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάσων, ὅπως ἀναφέρουν οἱ «Πράξεις τῶν Ἁγίων», ἔζησε μέχρι τὰ βαθειὰ γεράματα, διακονώντας τὴν Ἐκκλησία τῆς Κέρκυρας καὶ χτίζοντας ναούς. Οἱ Κερκυραίοι γιὰ τὴν προσφορὰ τῶν δυὸ Ἀποστόλων, τοὺς εὐλαβοῦνται καὶ πρὸς τιμὴν τους ὑπάρχει περικαλλὴς ναός, ποὺ θεωρεῖται ὁ ἀρχαιότερος στὴν πόλη (11ος αι.)

Λείψανα των αγίων φυλάσσονται στον ομώνυμο Ιερό Ναό στήν Κέρκυρα. Οἱ τίμιες κάρες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου φυλάσσονται μὲ εὐλάβεια στὴν ἱερὰ μονὴ Ὁσίου Λουκᾶ Βοιωτίας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Δυὰς ἡ ὁμότροπος, τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, Ἰάσων ὁ ἔνδοξος, Σωσίπατρος ὁ κλεινός, συμφώνως τιμάσθωσαν οὗτοι γὰρ δεδειγμένοι, τὸν τῆς χάριτος λόγον, ηὔγασαν ἐν Κερκύρᾳ, εὐσεβείας τὸ φέγγος, πρεσβεύοντες τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Χειρόγραφον εἰκόνα.

Τοὶς δόγμασι τοῦ Παύλου καταυγασθέντες, γεγόνατε φωστῆρες τῆς οἰκουμένης, τρισμακάριοι, καταυγάζετε γὰρ ἀεὶ κόσμον θαύμασιν, Ἰάσων, ἡ πηγὴ τῶν ἰαμάτων, Σωσίπατρε, Χριστοῦ Μαρτύρων κλέος, Ἀπόστολοι θεοφόροι, προστᾶται τῶν ἐν ἀνάγκαις, καθικετεύσατε Θεῶ, τοῦ σωθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Οἱ Ἅγιοι Ἰακισχόλος, Ἰανουάριος, Εὐφράσιος, Μάμμινος, Μαρσάλιος, Σατορνίνος καὶ Φαυστιανὸς οἱ Μάρτυρες πρώην λῃστὲς

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες, ἦταν στὸν πρότερό τους βίο λῃστές. Ὅταν ἦταν φυλακισμένοι στὴν Κέρκυρα, πίστεψαν στὸν Χριστὸ διὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου.

Τελειώθηκαν μαρτυρικά.

Ὁ Ἅγιος Νέων ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Νέων μαρτύρησε στὴν πυρά.

ΕΡΑΝΟΣ ΑΓΑΠΗΣ 2012

3η ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΩΝ

Για 3η συνεχή χρονιά, ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, θα υποδεχθεί τα νεοφώτιστα της χρονιάς που πέρασε, την Κυριακή, 16 Δεκεμβρίου 2012. Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας, οι μικροί μας φίλοι θα στολίσουν το δέντρο και θα λάβουν ως ευλογία δωράκια για τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων.

  

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ

Με επιτυχία συνεχίζονται τα μαθήματα μουσικής παιδαγωγικής για παιδιά προσχολικής ηλικίας,  στο Ιερό Προσκύνημα Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, με δασκάλα την κυρία Κωστογιαννοπούλου. Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να κοινωνικοποιούνται μέσα από το πρίσμα της μουσικής κινητικής εκμάθησης και η συμμετοχή είναι ελεύθερη για όλους. Να σημειωθεί ότι οι ηλικίες που μπορούν να λάβουν χώρα στα μαθήματα αυτά είναι παιδάκια από 2-4 χρονών. Σας περιμένουμε με χαρά!

Περίοδοι νηστείας και κατάλυσης

ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ Της Μεγάλης Τεσσαρακοστής Της Μεγάλης Εβδομάδος Των Αγίων Αποστόλων (Δευτέρα Αγ. Πάντων - 28 Ιουνίου) Του Δεκαπενταυγούστου ΗΜΕΡΕΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή 5 Ιανουαρίου (παραμονή Θεοφανείων) 14 Σεπτεμβρίου (Ύψωση Τιμίου Σταυρού) 29 Αυγούστου (Αποτομή τιμίας κεφαλής Αγ. Ιωάννου Προδρόμου) ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑ Η πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου (από Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι Κυριακή Ασώτου) επιτρέπεται στις εξής περιπτώσεις: Η τρίτη εβδομάδα του Τριωδίου (από Κυριακή Απόκρεω μέχρι Κυριακή Τυρινής - εκτός από κρεατικά) Η Διακαινήσιμος εβδομάδα (από Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Κυριακή του Θωμά) Η εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή (από Κυριακή Πεντηκοστής μέχρι Κυριακή Αγ. Πάντων) Το Άγιο Δωδεκαήμερο (25 Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου, πλην παραμονής Θεοφανείων) ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ ΙΧΘΥΟΣ

7 Ιανουαρίου 2 Φεβρουαρίου 25 Μαρτίου Κυριακή Βαίων Τετάρτη Μεσοπεντηκοστής Τετάρτη απόδοσης του Πάσχα Νηστεία Αγ. Αποστόλων, πλην Τετάρτης και Παρασκευής 24 Ιουνίου 29 Ιουνίου 6 Αυγούστου 15 Αυγούστου 8 Σεπτεμβρίου 14 Νοεμβρίου 21 Νοεμβρίου Νηστεία Χριστουγέννων (έως 17/12), πλην Τετάρτης και Παρασκευής

Πότε (δεν) τελείται... ΒΑΠΤΙΣΜΑ Τό ιερό μυστήριο του Βαπτίσματος, λόγω του χαρμόσυνου χαρακτήρα του, συνιστάται νά τελείται ημέρα Κυριακή. Επικράτησε όμως γιά πρακτικούς λόγους νά τελείται καί άλλες ημέρες. Ημέρες κατά τίς οποίες δέν επιτρέπεται η τέλεση Βαπτίσματος δέν αναγράφονται καί θεωρητικά μπορεί νά τελεσθεί οποιαδήποτε ημέρα του έτους. Πάντως καλό είναι νά φροντίζουν οι Χριστιανοί νά τελίται τό Βάπτισμα κατ' εξοχήν σέ ημέρες καί περιόδους αρτύσιμες καί όχι νηστίσιμες καί μάλιστα Τετάρτη ή Παρασκευή (εκτός αν υπάρχει τίς ημέρες αυτές κατάλυση εις πάντα, δηλ. τό Άγιο Δωδεκαήμερο, τήν α΄ εβδομάδα του Τριωδίου, τήν Διακαινήσιμο εβδομάδα καί τήν εβδομάδα της Πεντηκοστής). Επίσης, ας αποφεύγεται η τέλεση Βαπτίσεως τήν παραμονή καί ανήμερα της πανηγύρεως του Ιερού Ναού. ΓΑΜΟΣ Τό ιερό μυστήριο του Γάμου, λόγω του χαρμόσυνου χαρακτήρα του, συνιστάται νά τελείται ημέρα Κυριακή. Επικράτησε όμως γιά πρακτικούς λόγους νά τελείται καί τό Σάββατο. Δέν επιτρέπεται η τέλεση θρησκευτικού γάμου γενικά στίς περιόδους νηστείας καί συγκεκριμένα: Τήν Τετάρτη καί Παρασκευή (εκτός αν υπάρχει τίς ημέρες αυτές κατάλυση εις πάντα, δηλ. τό Άγιο Δωδεκαήμερο, τήν α΄ εβδομάδα του Τριωδίου, τήν Διακαινήσιμο εβδομάδα καί τήν εβδομάδα της Πεντηκοστής) Τήν 13η καί 14η Σεπτεμβρίου (παραμονή καί ανήμερα της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού) Από τίς 18 μέχρι καί τίς 25 Δεκεμβρίου Τήν 5η καί 6η Ιανουαρίου (παραμονή καί ανήμερα των Θεοφανείων) Από τήν Καθαρά Δευτέρα μέχρι καί τήν Κυριακή του Πάσχα Από τήν 25η μέχρι τήν 28η Ιουνίου (όταν οι ημέρες αυτές περιλαμβάνονται στή νηστεία των Αγ. Αποστόλων) Από 1ης μέχρι καί 14ης Αυγούστου Τήν 28η καί 29η Αυγούστου (παραμονή καί ανήμερα της Αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου) Επίσης, ας αποφεύγεται η τέλεση Γάμου τήν παραμονή καί ανήμερα της πανηγύρεως του Ιερού Ναού. Εάν απαιτηθεί τέλεση θρησκευτικού Γάμου κατά τίς ανωτέρω ημέρες, αυτή επιτρέπεται μόνο γιά εξαιρετικό λόγο καί κατόπιν ειδικής αδείας του Σεβ. Μητροπολίτου. ΚΗΔΕΙΑ Κηδεία τελείται οποιαδήποτε ημέρα του χρόνου. Παλαιά ευλαβής παράδοση δέν επέτρεπε τήν τέλεση κηδείας τήν ημέρα της Μεγ. Παρασκευής, λόγω σεβασμού πρός τόν Μεγάλο Νεκρόν Θεάνθρωπον, αλλά καί γιά λόγους πρακτικούς, επειδή εντός του Ιερού Ναού δεσπόζει ο Επιτάφιος. ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ Ιερό Μνημόσυνο μέ κόλλυβα τελείται πάντοτε μαζί μέ τήν Θ. Λειτουργία, κατ' εξοχήν τήν ημέρα του Σαββάτου. Επικράτησε, βέβαια, γιά πρακτικούς λόγους, νά τελείται καί άλλες ημέρες -καί τήν Κυριακή. Ημέρες κατά τίς οποίες δέν επιτρέπεται η τέλεση Μνημοσύνου μέ κόλλυβα είναι: Από τό Σάββατο του Λαζάρου μέχρι καί τήν Κυριακή του Θωμά. Ανήμερα των Δεσποτικών καί Θεομητορικών Εορτών. Ανήμερα της πανηγύρεως του Ιερού Ναού. Αυτές τίς ημέρες ωστόσο επιτρέπεται η τέλεση απλού Τρισαγίου («Μετά πνευμάτων δικαίων...» κ.λπ.)

Παρουσίαση αφιερωματικού τόμου ''Τα Μοναστήρια της Κέρκυρας''

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

τηλ. & fax: 26610 25862 e-mail: press@imcorfu.gr

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

 Κέρκυρα, 27 Νοεμβρίου 2012

 

 

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

            Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012 στο κατάμεστο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Χρονίως Πασχόντων « Η Πλατυτέρα» η παρουσίαση του αφιερωματικού τόμου Τα Μοναστήρια της Κέρκυρας, που ετοιμάσθηκε με πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου  και κυκλοφορήθηκε από την Ιερά Μητρόπολη, σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΤΟΠΙΟ.

Τον τόμο παρουσίασαν ο Αρχιμανδρίτης  Τιμόθεος Γεωργίου, ηγούμενος της Ιεράς Μονής Πλατυτέρας Κέρκυρας, η Μοναχή Ευφημία, καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Αγίου Αθανασίου Αγρού και ο φωτογράφος Δημήτρης Ταλιάνης, ο οποίος επιμελήθηκε τις πάνω από 200  φωτογραφίες. Ο τόμος περιλαμβάνει κείμενα για τον μοναχισμό στην Κέρκυρα του π. Γεωργίου Μεταλληνού, για τον ορθόδοξο μοναχισμό του π. Μωυσή Αγιορείτη, του Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνόπουλου, του Αρχιμ. Μεθοδίου Κρητικού, της μοναχής Ευφημίας και των καθηγητών του Πανεπιστημίου Παναγιώτη Σκαλτσή και Νικολάου Ξιώνη, ενώ ένα κείμενο για την συμπλήρωση δέκα χρόνων από την ενθρόνιση στην Κέρκυρα του Μητροπολίτου κ. Νεκταρίου συνέγραψε ο π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός.

Τον τόμο προλογίζουν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Εκκλησίας της Ρωσίας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος.

Ο τόμος περιλαμβάνει κείμενα σχετικά με την ιστορία και την ζωή 20 μοναστηριών της Κέρκυρας και των Παξών, καθώς και καλαίσθητες φωτογραφίες που απεικονίζουν όχι μόνο το παρελθόν, αλλά και το παρόν του μοναχισμού στην Ιερά Μητρόπολη.

  Ο τόμος εκδόθηκε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από την ενθρόνιση στην Κέρκυρα του Μητροπολίτου κ. Νεκταρίου.

Η παρουσίαση του τόμου συνοδεύτηκε από ένα μικρό αφιέρωμα στην επέτειο αυτή. Χαιρετισμούς απηύθυναν ο Αρχιεπίσκοπος των εν Κερκύρα Ρωμαιοκαθολικών κ. Ιωάννης Σπιτέρης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κέρκυρας κ. Ι. Ρίγγας, η πρύτανις του Ιονίου Πανεπιστημίου κ. Αναστ. Σαλή- Παπασαλή και ο πολιτευτής κ. Στ. Γκίκας. Μηνύματα απέστειλαν ο Υπουργός Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κ. Ν. Δένδιας και ο Σεβ. Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος.

Στον Σεβασμιώτατο ευχήθηκαν εκ μέρους του ιερού κλήρου ο Πρωτ. Σπυρίδων Προβατάς, Αρχιερατικός Επίτροπος Κερκυραίων, ο Αρχιμ. Σεραφείμ Λινοσπόρης, εκ μέρους της Ενώσεως Χριστιανών Επιστημόνων Ν. Κερκύρας και ο κ. Άγγελος Γκούνης, εκ μέρους του παραρτήματος των Θεολόγων του Ν. Κερκύρας, ενώ εκκλησιαστικούς ύμνους απέδωσε Σύνολο Ψαλτών που ακολουθούν το ντόπιο κερκυραϊκό ύφος, υπό τη διεύθυνση του κ. Γεωργίου Μπογδάνου. Την εκδήλωση παρουσίασε ο Γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως κ. Κωνστ. Θύμης.

Την  εκδήλωση  έκλεισε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ο οποίος ευχαρίστησε όλους όσους παρευρέθησαν για την αγάπη τους προς το πρόσωπό του, ενώ τόνισε ότι τα μοναστήρια αποτελούν το καύχημα της τοπικής Εκκλησίας και του Επισκόπου. Ο ίδιος, ο οποίος προήλθε από τον μοναχικό βίο, επεσήμανε ότι το έργο των μοναστηριών είναι πολυτιμότατο για την εποχή μας, καθώς δεν είναι μόνο έργο προσευχής και ικεσίας στο Θεό για όλους τους ανθρώπους, αλλά είναι και έργο αγάπης και φιλαδελφίας. Ο μοναχισμός στην Κέρκυρα βρίσκεται σε ακμή και αποτελεί τον ένα πνεύμονα της εκκλησιαστικής ζωής, ενώ ο άλλος είναι η ενορία. Ο Μητροπολίτης κατέληξε την προσφώνησή του δοξολογώντας και ευχαριστώντας το Θεό, τον Άγιο Σπυρίδωνα και τους αγίους της Κέρκυρας για την δεκάχρονη ποιμαντορία του και τον κλήρο και το λαό που του έχουν εμπιστευθεί, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη προς όλους. Η επέτειος αποτελεί ευκαιρία ανάληψης νέων πρωτοβουλιών τόσο στο πνευματικό όσο και στο φιλανθρωπικό επίπεδο, επεσήμανε ο Μητροπολίτης.

Ο τόμος κυκλοφορεί και στα ρωσικά, ενώ στην Κέρκυρα διατίθεται από το βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως ΘΑΒΩΡ, τα μοναστήρια του τόπου, όπως επίσης και από το Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος. 

 

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΕ 5 ΛΕΠΤΑ

Το κανδηλάκι

3η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΩΝ

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, στο Ιερό Προσκύνημα Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, θα γίνει η 3η συνάντηση νεοφώτιστων του ναού την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012.Στις 8:00π.μ θα ξεκινήσει ο όρθρος και εν συνεχεία θα τελεστεί η θ. Λειτουργια. Ύστερα οι μικροί μας φίλοι θα στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο και θα λάβουν δώρα ως ευλογία για τις άγιες αυτες ημέρες.

Σας περιμένουμε!

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ

                                           ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Θα ΄θέλαμε να σας κάνουμε γνωστό ότι στο Ιερό Προσκύνημα Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου ξεκίνησαν μαθήματα μουσικής παιδαγωγικής για παιδια προσχολικής ηλικίας. Τα μαθήματα είναι δωρεάν και οι ηλικίες που μπορούν να έρχονται είναι από 1,5-4 χρονών. Σας περιμένουμε με χαρά!

ΠΡΩΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 04-11-2012

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

τηλ. & fax: 26610 25862 e-mail: press@imcorfu.gr

 

10-11-2012

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012, εορτή του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου Αρχιεπισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού, ήγε τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.

Το απόγευμα της Πέμπτης 8 Νοεμβρίου έγινε στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος ο Πανηγυρικός Εσπερινός, στον οποίο μίλησε ο ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Ιουστίνος Κωνσταντάς. Στο τέλος του Εσπερινού ο  Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον πονεμένο άγιο, όπως τον χαρακτήρισε, και μίλησε για την εμπειρία του να σπουδάσει εκκλησιαστικά στη Ριζάρειο Σχολή, στην οποία ήταν διευθυντής επί πολλά χρόνια ο Άγιος Νεκτάριος, αναφέροντας ότι όλοι όσοι βρέθηκαν εκεί είχαν ζωντανή την παρουσία του αγίου τόσο στο χώρο όσο και στον τρόπο της σπουδής. Ευχαρίστησε δε τόσο τον ιερό κλήρο όσο και το λαό, που παραβρέθηκαν στον Εσπερινό για να τιμήσουν τον Άγιο και να ευχηθούν στον Ποιμενάρχη τους.

Το πρωί της Παρασκευής 9 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος ιερούργησε στον Μητροπολιτικό Ναό Υ. Θ. Σπηλαιωτίσσης Κέρκυρας, όπου τον θείο λόγο κήρυξε ο Ιεροκήρυκας Αρχιμ. Χερουβείμ Βελέτζας, διευθυντής προσωπικού της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος δέχθηκε τις ευχές κλήρου και λαού. Ο Σεβασμιώτατος αποφάσισε και φέτος, λόγω της κρίσης, να μην δεχθεί ευχές στο Επισκοπείο της Ιεράς Μητροπόλεως, ενώ, αντί δώρου  για όσους επιθυμούσαν, παρακάλεσε   να γίνει δωρεά στο Κοινωνικό Παντοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως. 

 

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ